Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 21 Μαρτίου

Ο ποιητής της Ελλάδας Οδυσσέας Ελύτης

Οδυσσέας Ελύτης, ο ποιητής που αγάπησε την Ελλάδα και την ύμνησε όσο κανείς άλλος. Αν δεν ήμουν έλληνας δε θα ήμουν ποιητής, είπε ο ίδιος στον άλλον μεγάλο μας ποιητή, Σεφέρη. Και μ’ αυτά τα λόγια του φανερώνει την αγάπη του για την Ελλάδα, πηγή έμπνευσης και μούσα του.
Ο ποιητής του «Άξιον Εστί» μας προσφέρει μια ποίηση γεμάτη γλυκύτητα και ευαισθησία. Μας πλημμυρίζει με αινίγματα, μας ταξιδεύει σε ατμόσφαιρα μαγευτική, γεμάτη αισιοδοξία και φως. Και κάθε φορά που θαρρούμε ότι προσεγγίζουμε τον ποιητή, αυτός απομακρύνεται, κάθε φορά που νομίζουμε ότι τον κατανοούμε, συνειδητοποιούμε τελικά ότι κάτι κρύβει που δε θέλει να μας φανερώσει.
Μαγεία, συνδυασμός χρωμάτων και εικόνων, χορός λέξεων και αισθήσεων χαρακτηρίζουν την ποίησή του. ο ποιητής του Αιγαίου με μοναδικό τρόπο χρησιμοποιεί τα στοιχεία του φυσικού κόσμου για να εκφράσει συναισθήματα: χαρά, λύπη, συγκίνηση, θαυμασμό. Μια ζάλη η ποίησή του με κυβερνήτη τον ήλιο. Όταν μιλώ για τον ήλιο, στη γλώσσα μου μπερδεύεται ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο, αλλά δε μου είναι βολετό να σωπάσω, λέει ο ίδιος ο ποιητής. Μέσα από ένα χείμαρρο λέξεων κάνει την πραγματικότητα όνειρο και το όνειρο πραγματικότητα. Χρησιμοποιεί εικόνες που θαμπώνουν, που δεν είναι πιστή αντιγραφή της πραγματικότητας, αλλά ζωγραφισμένες με τη δική του φαντασία και αντίληψη για τον κόσμο. Μας προσφέρει μια ποίηση όμως δύσκολη, που λαχανιάζουμε να την πλησιάσουμε , αλλά αυτό που την κάνει ξεχωριστή, σταθμό της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Ο Οδυσσέας Ελύτης δημιουργεί ποιήματα έξω απ’ τους κανόνες. Η μουσικότητα των στίχων, δίνουν το ερέθισμα στους συνθέτες να τα κάνουν τραγούδια και να ταξιδεύουν στα χείλη μας με τη συνοδεία μαγευτικής μουσικής, γεμάτης λυρισμό και ευαισθησία. Τα λόγια δένουν με τις νότες και οδηγούν τις ψυχές μας σ’ ένα άλλο κόσμο, όπου τ’ όνειρο και ο έρωτας συμβασιλεύουν.
Η ποίηση δεν αλλάζει τον κόσμο γιατί ο κόσμος αλλάζει με πράξεις. Μπορεί όμως ν’ αλλάξει συνειδήσεις, είπε ο ίδιος ο ποιητής. Κι αυτό επιδιώκει να πετύχει αβίαστα και δημιουργικά, ν’ αφυπνίσει συνειδήσεις, να μιλήσει στις ψυχές μας.
Όσο η ζωή γίνεται δύσκολη και πεζή με το πέρασμα του χρόνου, στη ρουτίνα της καθημερινότητας, τόσα νιώθουμε την ανάγκη για μια ποίηση που θα μας παρασύρει στο όνειρο, στο χαμόγελο, στην ελπίδα. Την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη.

Τα τζιτζίκια

Η Παναγιά το πέλαγο
Κρατούσε στην ποδιά της
Τη Σίκινο την Αμοργό
Και τ’ άλλα τα παιδιά της

Από την άκρη του καιρού
Και πίσω απ’ τους χειμώνες
Άκουγα σφύριζε η μπουρού
Κι έβγαιναν οι Γοργόνες

Κι εγώ μέσα στους αχινούς
Στις γούβες στ’ αρμιρίκια
Σαν τους παλιούς θαλασσινούς
Ρωτούσα τα τζιτζίκια

- Εσείς τζιτζίκια μου άγγελοι
Γεια σας κι ή ώρα η καλή
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει
Κι όλ’ αποκρίνονται μαζί:
- Ζει, ζει, ζει, ζει, ζει, ζει, ζει, ζει

Μια μέρα με την Μαρίζα Ντεκάστρο

Η Μαρίζα Ντεκάστρο επισκέφθηκε το Σχολείο μς τη Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009. Ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή καθώς τη γνωρίζαμε μέσα από τη δουλειά της σε θέματα ιστορικά που διαβάζουμε σε όλες τις τάξεις. Η επίσκεψη της πραγματοποιήθηκε σε δύο φάσεις. Καταρχάς στο σχολείο όπου μίλησε με τους μαθητές της Α & Β τάξης και διάβασε κείμενά της και με τη συνέντευξη που παραχώρησε στους μαθητές της Γ τάξης. Κατόπιν ακολούθησε το πρόγραμμα που υλοποιήθηκε στο Μουσείο της Πορταριάς όπου εμψύχωσε τους μαθητές της Δ, Ε & Στ τάξεων να ανακαλύψουν το παρελθόν της Πορταριάς μέσα από τα εκθέματα λειτουργώντας σαν μικροί ιστορικοί. Στο τέλος οι ομάδες παρουσίασαν τη δουλειά τους στο προαύλιο του Μουσείου. Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία για όλους.

Τα κόκκινα παπούτσια στο Σχολείο μας ...

Η συγγραφέας Μαρία Θανοπούλου επισκέφθηκε το Σχολείο μας, την Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009. Συναντήθηκε με τις τάξεις Δ & Στ, όπου τους διάβασε το βιβλίο της "Ο χορός των κόκκινων παπουτσιών", απάντησε στις απορίες των μαθητών και συζήτησε μαζί τους για τις ιστορίες που έχουν γράψει.

Ο μαθητής Ορέστης Τσαγκρασούλης, Δ' Τάξη, μας είπε: "Είναι ένα διδακτικό βιβλίο, που μέσα από τις περιπέτειες τριών παιδιών μας λέει πως να προσέχουμε τα δόντια μας. Μου άρεσε περισσότερο όταν τα παιδία ανακάλυψαν ότι δεν υπάρχει μαγικό αχλάδι κι έπρεπε να βουρτσίζουν τα δόντια τους κάθε μέρα. Αν έγραφα το βιβλίο θα έδινα την ίδια κατάληξη της ιστορίας μιας και έχει ενδιαφέρον. Από τους ήρωες της ιστορίας θα ταυτιζόμουνα περισσότερο με τον Ξενοφώντα γιατί του αρέσει πολύ η σοκολάτα και είναι δραστήριος όπως κι εγώ".

Η Μαρία Θανοπούλου γεννήθηκε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης το 1958 και σήμερα ζει στην Περαία. Τελείωσε τη Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης. Σπούδασε σχέδιο μόδας στην Ελλάδα, την Ιταλία και τη Γερμανία. Αναδιοργάνωσε εθελοντικά τη δανειστική βιβλιοθήκη του ΠΟΣΠ στο δήμο Θερμαϊκού, η οποία λειτουργεί από το Σεπτέμβριο του 2008. Ίδρυσε λέσχη ανάγνωσης φιλοσοφίας στην Περαία από τον Ιανουάριο του 2008, λέσχη ανάγνωσης λογοτεχνίας στην Περαία και στο Πλαγιάρι καθώς και λέσχη ανάγνωσης παιδικού βιβλίου στην Περαία και στο Πλαγιάρι, οι οποίες λειτουργούν από το Σεπτέμβριο του 2008 με τη στήριξη του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου.

Ποιητικές συλλογές:

«Το αλκοολούχο ύδωρ», εκδ. Μαλλιάρης, 2005
Πεζογραφία:

«Μη σβήσεις το φως» (διηγηματικό μυθιστόρημα), εκδ. Μαλλιάρης, 2007
«Ο χορός των κόκκινων παπουτσιών» (παιδικό παραμύθι), εκδ. Μαλλιάρης, 2008

Περιπέτεια στη Μολυβοχώρα και άλλα παραμύθια

Κάθε χρόνο όταν οι μικροί μαθητές της Α’ τάξης του δημοτικού, πάνε στο σχολείο ένας μαγικός κόσμος ανοίγεται μπροστά τους. Βιβλία, τετράδια, μολύβια γίνονται η αγαπημένη συντροφιά τους και οδηγοί στο ταξίδι τους για τη γνώση. Απ’ όλα αυτά τα αντικείμενα εκείνο που τους ενθουσιάζει περισσότερο είναι η κασετίνα όπου φυλάνε τον πολύτιμο θησαυρό τους, από μολύβια, γόμες, ξύστρες, ψαλιδάκια και πινέλα. Γι’ αυτό όταν σκεφτήκαμε να δημιουργήσουμε ένα παραμύθι με τους μικρούς μαθητές, αποφασίσαμε πρωταγωνιστές να είναι τα μολύβια. Κι έτσι το παραμύθι άρχισε.

Βέβαια ευκαιρία για να δημιουργηθούν παραμυθοϊστορίες δίνονται κι από τις κάθε λογής δραστηριότητες και προγράμματα που πραγματοποιούνται στο σχολείο μας.

Διαβάστε τα παραμύθια και μικρές ιστορίες που γράφτηκαν στις συνδέσεις:

• Περιπέτεια στη Μολυβοχώρα http://www.scribd.com/share/upload/9779015/awyzjypax7ktpqmllpu


• Οι νεράιδες που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο http://www.scribd.com/share/upload/9779495/2fcfwpjrpokwf8mpznm3


• Η ζωή χαμογελά τον πόνο διώχνει μακριά http://www.scribd.com/share/upload/9779660/2af5oz7qvpc5unuocs8v


• Υπάρχει ελπίδα http://www.scribd.com/share/upload/9779991/fkta9lj9bl2mm73noxa Έπαινος στο διαγωνισμό των εκδόσεων «Κέδρος», 2008


• Φωτιά στο δάσος http://www.scribd.com/share/upload/9780103/2ms0zhb7qawg1bifdjiz


• Ταξίδι φανταστικό στον απέραντο ουρανό http://www.scribd.com/share/upload/9780240/w157lkmvoctyz4g36r0

Στα χνάρια του κυρ - Αλέξανδρου

http://www.scribd.com/share/upload/9752843/18mj8noff7qdv4llxwy4
"Στα χνάρια του κυρ -Αλέαξνδρου" είναι ένα συνεχιζόμενο πρόγραμμα προσέγγισης του μεγάλου διηγηματογράφου Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που κατάγεται από την περιοχή μας.

Στα πλαίσια αυτά φιλοξενήθηκε στο σχολείο μας η έκθεση του ΕΚΕΒΙ με θέμα τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, ενώ παράλληλα γίνεται προσέγγιση του έργου του μέσα από την ανάγνωση των διηγημάτων του, δραματοποιήσεων της ζωής του, ανάπτυξης διαθεματικών σχεδίων όπου ανιχνεύονται στοιχεία της λαϊκής παράδοσης, της τοπικής ιστορίας, της ηθογραφίας, της γλώσσας, των εθιμικών κύκλων της περιοχής μας. Παράλληλα οι μαθητές συμμετέχουν και δημιουργούν αντίστοιχα κείμενα, εικονογραφήσεις, δραματοποιήσεις. Στις προθέσεις του σχολείου έιναι η συγκρότηση ενός κεπαιδευτικού φακέλου με θέμα τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

Με την συντροφιά του ΕΚΕΒΙ

Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (Ε.Κ.Ε.Β.Ι.) και η προώθηση της Φιλαναγνωσίας

Τα τελευταία χρόνια το Ε.Κ.Ε.Β.Ι. έχει αναπτύξει πολλές δράσεις και πραγματοποιεί εκδηλώσεις για να φέρει τα παιδιά κοντά στο βιβλίο. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις, ώστε συγγραφείς και εικονογράφοι να επισκέπτονται σχολεία, να συζητούν με τους μαθητές κι έτσι η επαφή με το βιβλίο να εξελίσσεται σε μια δημιουργική δράση γεμάτη εκπλήξεις και εμπειρίες. Είναι απαραίτητο η φιλαναγνωσία ν’ αναπτυχθεί από μικρή ηλικία και τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν την αξία του βιβλίου από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Κι εδώ έρχεται αρωγός το Ε.Κ.Ε.Β.Ι. ώστε το βιβλίο να μπει στη ζωή και στα ενδιαφέροντα των παιδιών, να γίνει μια αγαπημένη συνήθεια, που ανοίγει τους ορίζοντές τους για όνειρα. Ελπίδες, κοινωνική και περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση.

Το καλό εξωσχολικό βιβλίο πρέπει να βρει τη θέση που του αξίζει στην εκπαίδευση και να αποτελέσει οδηγό παιδιών και εκπαιδευτικών στο ταξίδι της γνώσης. Σίγουρα ο πλούτος της λογοτεχνίας ανήκει σε όλους και το Ε.Κ.Ε.Β.Ι. το μοιράζει απλόχερα.
Ένας ευαισθητοποιημένος νέος αναγνώστης με κριτική σκέψη γίνεται αργότερα ένας ώριμος και ενεργός πολίτης. Και οπωσδήποτε η συμβολή του βιβλίου για τη διαμόρφωση τέτοιων προσωπικοτήτων είναι αναμφισβήτητη και πολύτιμη. Το Ε.Κ.Ε.Β.Ι. λοιπόν προωθεί φιλαναγνωστικές δράσεις για ν’ ανακαλύψουν τα παιδιά τη χαρά της ανάγνωσης. Οι δράσεις είναι οι εξής:
1. Συγγραφείς και εικονογράφοι στα σχολεία:
Δίνεται η ευκαιρία στους μαθητές να γνωρίσουν τη βιογραφία, την εργογραφία, αλλά και τους ίδιους τους δημιουργούς, να συζητήσουν, να ανταλλάξουν απόψεις και ν’ αγαπήσουν το βιβλίο.
2. Κινητές εκθέσεις μεγάλων λογοτεχνών:
Δανείζονται στα σχολεία εκθέσεις λογοτεχνών (Εμπειρίκου, Παπαδιαμάντη, Σικελιανού, Καζαντζάκη, Θεοτοκά, Εγγονόπουλου) ώστε να γνωρίσουν οι μαθητές τη ζωή και το έργο τους και να ταξιδέψουν με την πένα τους σ’ ένα πρωτόγνωρο και συναρπαστικό κόσμο.
3. Βιβλιοπαιχνίδια:
Δράσεις μέσα από τις οποίες τα παιδιά ανακαλύπτουν τα μυστικά του βιβλίου απ’ την αρχή της δημιουργίας του, ως το τέλος που θα βρεθεί στο ράφι της βιβλιοθήκης.
4. Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης:
Το Ε.Κ.Ε.Β.Ι. οργανώνει την έκθεση με στόχο την παρουσίαση βιβλίων αλλά και δράσεων (αφήγηση, εικαστικά εργαστήρια, παιχνίδια, θεατρικά δρώμενα) για να δημιουργηθεί μια όμορφη και δημιουργική σχέση παιδιών - βιβλίου.
5. Διεθνής Έκθεση Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου στην Αθήνα:
Ένα πανηγύρι γεμάτο εκπλήξεις για τη γνωριμία των μικρών αναγνωστών με το καλό βιβλίο.
6. Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2 Απριλίου:
Την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος παραμυθάς Χ. Κ. Άντερσεν, τιμάται και το παιδικό βιβλίο με εκδηλώσεις και πολλές - πολλές εκπλήξεις.
7. Ψηφιακοί Θεματικοί Φάκελοι:
Στόχος αυτής της ενότητας είναι να μάθουν οι μαθητές να χρησιμοποιούν τις σχολικές βιβλιοθήκες για να ανακαλύπτουν το θησαυρό της γνώσης συνδυάζοντας πολλές θεματικές ενότητες.
Περισσότερες πληροφορίες για το Ε.Κ.Ε.Β.Ι. μπορείτε να επισκεφτείτε το http://www.ekebi.gr/

Η παρουσία του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στην Πορταριά

Η παρουσία του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στην Πορταριά κινείται στα όρια της μυθιστορίας, καθώς οι ενθυμήσεις των γεροντότερων μπλέκουνε συχνά τα όρια μεταξύ των πραγματικών γεγονότων και προσωπικών τους μυθοπλαστικών επινοήσεων.

Στα πραγματικά γεγονότα που καταγράφουμε είναι η παρουσία του αδελφού του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Γεώργιου, στα τέλη του 19ου αιώνα ως δημογραμματέα στο τότε Δήμο Ορμινίου. Πως έφτασε ο Γεώργιος Παπαδιαμάντης στην Πορταριά και κατέλαβε τη θέση του δημογραμματέα δεν είναι ξεκάθαρο. Αυτό που μπορούμε να υποθέσουμε είναι ότι την ίδια περίοδο Σχολάρχης στο Ελληνικό Σχολείο Πορταριάς είναι ο Ανδρέας Σ. Οικονόμου από τη Σκιάθο, που πιθανά μεσολάβησε στον τότε Δήμαρχο Ορμινίο Σπ. Νικολαϊδη να τον προτείνει για τη θέση του γραμματέα. Πέρα απο τα στοιχεία που αντλούμε από τα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ορμινίου, αντίστοιχα στοιχεία είναι καταγεγραμμένα και στα μαθητολόγια του τότε Σχολείου Αρρένων Πορταριάς, τεσσάρων τάξεων, όπου εγγράφεται και φοιτά ο Αδαμάντιος Παπαδιαμάντης από το 1898 έως το 1902.

Το πότε και πόσες φορές επισκέφθηκε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης την Πορταριά κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Το βέβαιο είναι ότι ήρθε αρκετές φορές καθώς ο αδελφός του αντιμετώπιζε προβλήματα με την εργασία του στο Δήμο Ορμινίου, οπότε η παρουσία του αποσκοπούσε στο να τον βοηθήσει να ξεπεράσει τα όποια προβλήματα. Απ' ότι φαίνεται ο Γεώργιος Παπαδιαμάντης θα πεθάνει στην Πορταριά, καθώς η κόρη του που γράφεται στο Σχολείο Θηλέων για φοίτηση, στα 1905, φέρεται ως "ορφανή".

Ο αδελφός του Γεώργιος είχε νοικιάσει μία ισόγεια οικία στη συνοικία της "Ράχης", απέναντι από το αρχοντικό Τσοποτού γνωστού και ως Δεσποτικού από τη διαμονή των Μητροπολιτών Δημητριάδας όταν επεσκέπτονταν την Πορταριά. Η παρακείμενη στεγασμένη βρύση, που όπως λένε, συνήθιζε να κάθεται ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, είναι γνωστή ως σήμερα με το όνομα "η βρύση του Παπαδιαμάντη".

Άλλο σημείο που σχετίζεται με την παρουσία του είναι ο ναός των Αγίων Αναργύρων, που όπως καταγράφεται στις ενθυμήσεις του Γ. Τσιμπανούλη, ο παππούς του, παπα - Αντώνης Μούχτης (1890 - 1936 ιερέας στους Αγίους Αναργύρους) του μετέφερε ότι ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης συνήθιζε να πηγαίνει εκεί για την καθημερινή του επικοινωνία με τον θεό.

Διηγείται ο Γ. Τσιμπανούλης: "Ποια χρονιά συνέβη, δεν το ξέρω. Ήτανε Μεγάλη Σαρακοστή, ημέρα Τετάρτη, που διαβάζεται στην Εκκλησία, στον Εσπερινό, ο λεγόμενος Μεγάλος Κανόνας. Βγήκε στην Ωραία Πύλη με το βιβλίο στο χέρι που περιείχε το Μεγάλο Κανόνα και με το φως της λαμπάδας, άρχισε να διαβάζει τα τροπάρια. Ψάλτη δεν είχε και τα τροπάρια έπρεπε να τα διαβάσει μόνος του. Και ήτανε πάρα πολλά. Διάβασε το πρώτο κι ήτανε έτοιμος ν' αρχίσει το δεύτερο, όταν κάποιο άτομο, που στεκότανε όρθιο από το δεξιό μέρος, μπροστά στην κολόνα της εκκλησίας, άρχισε να ψάλλει το δεύτερο τροπάριο. ο παππούς μου προχώρησε στο τρίτο και ο άγνωστος στο τέταρτο και ούτω καθεξής, μέχρι το τέλος του μακρού Μεγάλου Κανόνα, ο παππούς μου απο μέσα από το βιβλίο και ο άγνωστος χωρίς βιβλίο. Κρύος ιδρώτας περιέλουσε τον απππού. Αυτός μετά δυσκολίας, κάτω από το ισχνό φως τςη λαμπάδας, κατόρθωνε να αναγνώσει τα τροπάρια, ενώ ο άγνωστος δεν εκόμπιαζε καθόλου. Και πρόσθεσε ο παππούς μου "Ήμουν και νέος παππάς ...". Τελείωσε ο Μεγάλος Κανόνας, μπήκε μέσα ο παππούς μου στο Ιερό. Έως ότου να βγει έξω, ο άγνωστος είχε φύγει. Το μόνο που, μέσα στην ταραχή του, μπόρεσε να κρατήσει ο παππούς μου ήτανε το φτωχικό ντύσιμο του Παπαδιαμάντη. Γιατί αυτός ήτανε ο άγνωστος που τόσο συντάραξε τον παππού μου με τις γνώσεις του, όπως ρώτησε κι έμαθε στη συνέχεια. Πήγε την άλλη μέρα στο σπίτι του αδελφού του Γιώργη, που ήτανε γραμματέας στο Δήμο, για να τον γνωρίσει και είχε να το λέει για την απλότητά του, την ταπεινοφροσύνη του και τη σοφία του".

Η Μαρίζα Ντεκάστρο μαζί μας