«Αγάπες με ουρά» της Βούλας Μάστορη

Το βιβλίο αυτό της Βούλας Μάστορη με εντυπωσίασε και μου άρεσε πάρα πολύ. Θα πρότεινα στους φίλους μου να το διαβάσουν γιατί έχει πολύ πλάκα και αγωνία, αλλά δημιουργεί και συγκίνηση. Μας κρατάει συντροφιά και μας κάνει να νιώθουμε χαρά αλλά και λίγη λύπη στο τέλος.
Ο ήρωας που μου άρεσε πιο πολύ ήταν η γάτα, η Κλεοπάτρα, επειδή έκανε τα πιο αστεία και τα πιο τρελά πράγματα του κόσμου. Όπως που με όλα τα θηράματά της έκανε πρώτα μια θεαματική παράσταση και μετά τα έδινε στις υπόλοιπες γάτες του σπιτιού. Θα μπορούσε η συγγραφέας να προσθέσει στους ήρωες του βιβλίου της έναν σκύλο κι ένα λαγουδάκι για να έχει λίγο πιο πολύ δράση και πλοκή.
Μου άρεσαν πολύ οι τρέλες και οι σκανταλιές της Κλεοπάτρας, όπως τότε που είχε βάλει την καρακάξα μες στο μπάνιο και το μπάνιο είχε γεμίσει με πούπουλα και φτερά! Επίσης μου άρεσε η σκηνή όπου η Κλεοπάτρα έδωσε ένα χαστούκι στην μαμά γιατί την βασάνιζε πετώντας την πάνω και ξαναπιάνοντάς την. Η Κλεοπάτρα ήταν μια γάτα με αξιοπρέπεια! Πιο πολύ όμως από όλα μου άρεσε όταν γύρισε ο Τζίτζερ!!! Αγαπάω πολύ τις γάτες και έχω δικιά μου γάτα και ξέρω πως είναι όταν γυρίζει το χαμένο γατί σου. Δε μου άρεσε όταν ένα φορτηγό πάτησε την Κλεοπάτρα και δεν μου άρεσε ακόμη που περιγράφονταν οι γάτες σαν άπιστα ζώα. Εγώ ξέρω ότι οι γάτες είναι πολύ πιστά ζώα. Η εικονογράφηση που έκανε ο Σπύρος Γούσης ήταν πολύ ωραία στα γατιά αλλά όχι τόσο επιτυχημένη στους ανθρώπους.
Το τέλος του βιβλίου μου άρεσε, γιατί η μεγάλη λύπη, όταν το φορτηγό πάτησε την Κλεοπάτρα, έγινε μεγάλη χαρά, όταν επέστρεψε ξαφνικά ο χαμένος … Τζίτζερ!!! Θα ήταν όμως πιο ωραίο αν δεν πέθαινε η Κλεοπάτρα και γύριζε και ο Τζίτζερ. Φανταστείτε να χανόταν η Κλεοπάτρα και την ίδια μέρα να γύριζε ο Τζίτζερ. Το άλλο πρωί όμως να άκουγαν στο παράθυρο το νιαούρισμα της Κλεοπάτρας και έτσι να τελείωνε η ιστορία του βιβλίου.

Γκιώνη Φωτεινή, Δ΄τάξη